Rowery z grubymi oponami pozwalają przedzierać się przez śnieg

BRECKENRIDGE, Kolorado — Wygląda jak Humvee wśród rowerów.Mocny dwukołowiec ma szeroki przedni widelec, hydrauliczne hamulce tarczowe i szerokie, guzowate opony, które poradzą sobie na szlaku z dzikością SEAL Team Six.Waży 30 funtów i jest pomalowany na czarno.Moją misją jest pedałowanie po zaśnieżonej ścieżce w głębi Kolorado pod Breckenridge.

„Nazywa się je grubymi rowerami” — wyjaśnia Sydney Fox, która wraz ze swoim chłopakiem Nickiem Truittem prowadzi firmę Breck Bike Guides.„Są to dość nowe w Kolorado, ale Środkowy Zachód i Alaska mają je od lat.Duże opony pozwalają unosić się na śniegu”.

Fat bike rozpoczął się około ćwierć wieku temu w dwóch geograficznie zróżnicowanych regionach: na Alasce iw Nowym Meksyku.Szerokie opony pozwoliły na jazdę zimowym szlakiem na północ, a pustynne wydmy i arroyo na południe.Od tego czasu zagorzali poszukiwacze przygód używali ich do pedałowania przez Saharę i przemierzania Antarktydy aż do bieguna południowego.Fox obiecuje, że moja jazda będzie znacznie mniej zniechęcająca.

Kierujemy się w dół ulicy i skręcamy w French Gulch Road.Pedałując po chodniku, od razu rzucają się w oczy dwie interesujące cechy jazdy na grubym rowerze.

Pierwszy to układ kierowniczy.Przy tak dużej ilości gumy w kontakcie z drogą skręcanie wydaje się powolne.To rowerowy odpowiednik próby manewrowania starym lądowym jachtem Chryslera mojego dziadka.

Fox zapewnia mnie, że na śniegu jest lepiej.

„Kiedy skręcasz, nie poczujesz, że opona zasysa ziemię.Na śniegu przypomina bardziej typowy rower górski”.

Potem jest wibracja.Szeroka na 5 cali łata pokręteł uderzających w chodnik powoduje brzęczenie opon i wibrowanie siodełka roweru.Czuję się, jakbym jechał dwukołową wersją Magic Fingers.

W przeciwieństwie do letnich rowerów górskich, nasze fat bike'i nie mają przednich przerzutek.Zmieniają się tylko tylne biegi.Na szczęście dzięki maleńkiej zębatce z przodu i 10-biegowej zębatce z tyłu mój rower ma wystarczająco niskie przełożenie, aby pedałować na podjazdach na jezdni bez problemu.

Kilka minut od miasta skręcamy w parking na początku szlaku, na którym nie ma samochodów.

„Mamy szczęście w Breck” — mówi Fox.„Mamy szlaki, które wiją się aż po zbocze góry i mamy ich ogromną liczbę.Możemy jechać jednym torem w górę i jednym torem z powrotem i nigdy nie być na tym samym szlaku”.

Na szczęście od tygodnia nie pada śnieg i nawierzchnia ścieżki jest ładnie ubita.Puch może być dobry do jazdy na nartach, ale w przypadku jazdy na rowerze w luźnym, głębokim śniegu jazda do przodu może się nagle zatrzymać.

„Upewnij się, że obracasz się płynnie i konsekwentnie” — mówi Fox.„Staraj się jak najlżej pedałować.Jeśli twoja tylna opona ślizga się lub utkniesz w koleinie, zejdź i podejdź lub znajdź trochę płaskiego miejsca, aby ponownie rozpocząć jazdę.Czasami zejdziesz na bok i obie opony po prostu zatoną.Na tym polega zabawa.

Pedałujemy w wielką biel poza nią.Teraz bez chodnika, wydaje się, że jest to lodowa wersja letniej jazdy na rowerze górskim, ale bez skał.Największym problemem, jaki napotykam, jest to, że kiedy pedałuję pod górę na najniższym z niskich biegów, ledwo jadę wystarczająco szybko, aby zachować równowagę.

Zakręty na szlaku są dobrze oznakowane i po chwili wkraczamy w las.Kontynuujemy przez wzgórza i doliny, w końcu zatrzymując się w pobliżu pozostałości Reiling Gold Dredge, drewnianego reliktu z bogatej w minerały przeszłości tego obszaru.

Fox wyjaśnia, że ​​wiele ścieżek rowerowych biegnie wzdłuż rowów wykopanych w okresie rozkwitu górnictwa w okolicy.

Zawracamy i pedałujemy z powrotem na parking.Zaparkowanych jest tu teraz kilka samochodów, a inni grubi motocykliści szykują się do wyjścia.Zawracamy na główną drogę i z brzęczącymi po chodniku oponami z guzowatymi oponami ruszamy z powrotem do miasta.Magic Fingers nigdy nie było tak dobre.

Hulajnogi i hulajnogi elektryczne