HOE FAT BIKE: EEN EERSTE TIMER'S RAPPORT (IN DE WINTER, NIET MINDER!)

De auteur trekt blikken (die banden!) En krijgt tips over hoe je in de winter dik kunt fietsen, diep in de bossen van Maine.

Fatbikes trekken de aandacht.Bedrogen met bolvormige banden van 3, 4, zelfs 5 inch breed, zijn ze meer een duinbuggy dan een mountainbike.En terwijl die banden ervoor zorgen dat fietsers over vrijwel elk terrein kunnen rollen, lokken ze ook opmerkingen uit van omstanders.Wat betekent dat ik meer dan een beetje zelfbewust ben terwijl ik de stoel van mijn gehuurde Trek Farley (bandbreedte: 4,5 inch) verstel op de parkeerplaats van AMC'sMedawisla Lodge & huttenin de bossen van Maine.Gebundeld in winterlagen en onhandige sneeuwlaarzen, zie ik een behoorlijke kans op schaamte op de 50 ijzige voeten tussen mij en de trailhead.

"Dat zijn de grootste banden ooit!"roept een vrouw uit terwijl ze op langlaufschoenen langs me heen klikt.Een andere skiër komt naar hem toe om het van dichterbij te bekijken en zegt dat hij vorige week voor het eerst fatbiken heeft geprobeerd.

Zadelset en helm vastgemaakt, ik kan niet langer wachten.Ik zwaai een been over de fiets, ga in het zadel zitten en begin te rollen.Er zit waarheid in het cliché dat je nooit vergeet hoe je moet fietsen, maar dat verdoezelt het feit dat elke fiets anders aanvoelt.Deze dikke fiets is lang niet zo wendbaar als mijn racefiets.Ik zal geen scherpe bochten maken met deze tank, maar hij dendert wel over het ijzige terrein zonder een spoor van uitglijden.Ik trap het pad op en versnel langzaam.Een skiër pauzeert om me te zien passeren."Hé, dat ziet er leuk uit!"ze zegt.Ja.Ja dat is zo.

***

Een verklaring voor de explosieve groei van fietsen met dikke banden is dat deze cartooneske wielritten voorzien in een behoefte van enthousiaste fietsers.Ik heb meer dan een paar rijders horen verwijzen naar hun "koker" van fietsen, alsof het boogschutters zijn, gewapend met een reeks pijlen, elk verzwaard en bevederd voor specifieke omstandigheden.Een racefiets voor op de stoep, een mountainbike voor trails, een singlespeed voor in de stad.Fietsen om te winkelen, toeren, grind en cruisen.Een obsessieve fietser kan een specifieke rit hebben voor elk seizoen, ondergrond en gebruik.Maar totdat de eerste fiets met dikke banden in elkaar werd geplaveid, was er geen optie die speciaal was ontworpen voor sneeuw of zand.

Een andere verklaring voor de populariteit van fatbikes?Ze zijn gewoon leuk om op te rijdenelkoppervlak.

Ik heb twee dunne vermoeide fietsen: een racefiets en een woon-werkfiets.Bij de eerste grote sneeuwval gaan ze op een rek op de veranda en hangen maandenlang genegeerd.Dus toen ik de kans kreeg om een ​​weekend in februari door de Maine Woods te rijden, trok ik mijn fietsbroek uit de lade van een ladekast, pakte mijn koffers en belde Erik daSilva, de onderwijsprogrammacoördinator van deFietscoalitie van Maine.Het kantoor van AMC in Maine Woods had met daSilva gesproken over fietsopleidingen en veiligheidsprogramma's voor het personeel van de lodge, en mijn bezoek was het perfecte excuus voor hem om vanuit zijn huis in Orono, Maine, naar hem toe te rijden voor een dagje winterrijden.

De pijlkoker van DaSilva biedt plaats aan negen fietsen, waaronder een retro drieversnellingsbak, een ligfiets en een tandem.Als hij met de bus reist, bergt daSilva vaak een fiets op in de bagageruimte, zodat hij vanaf de terminal naar zijn eindbestemming kan trappen."Een van mijn overtuigingen is dat elke kans die we krijgen om uit de auto te stappen en op de fiets te stappen, ik zal aangrijpen", zegt hij aan de telefoon.Voor hem is fietsen niet zomaar een dagtaak.

Hoewel daSilva zijn hele leven al aan het fietsen is, maakte zijn dikke fiets al snel zijn andere ritten los nadat hij hem vijf jaar geleden had gekocht."Het is niet alleen mijn meest betrouwbare fiets geweest, maar ook de fiets waarmee ik het meeste waar voor mijn geld heb gekregen", zegt hij.Hij gebruikt het om dagenlang kampeerspullen door afgelegen bossen te vervoeren;hij vaart over zijn lokale mountainbikeroutes;en hij rijdt er natuurlijk de hele winter op.Hij beschrijft een recente route die door meerdere parken en buurten liep en onderweg langs de huizen van vrienden kwam.Het beeld in mijn hoofd is niet van volwassenen op een langeafstandsrit, maar van de roedel kinderen erinVreemdere dingen, scheurend door hun kleine stad, genietend van hun door de fiets gegeven onafhankelijkheid.

***

AMC's land in Maine Woods - 75.000 hectare, drie lodges, 220 kilometer wandelpad, allemaal binnen de staat100 mijl wildernisConservation Corridor - is al meer dan tien jaar een uitstekende bestemming voor wandelen, peddelen, vliegvissen en langlaufen.Maar fietsers ontdekten de geneugten van het gebied meer recentelijk, toen AMC 80 mijl aan enkelsporige mountainbikeroutes opende op Trout Mountain, ongeveer 3 mijl ten zuidoosten van de nieuwste lodge, Medawisla.Voeg dat toe aan AMC's 90 mijl aan geprepareerde skiroutes, en het zorgt voor een van de grootste netwerken in Maine die openstaan ​​voor fietsen in de winter.Sommigen reizen hierheen voor een dag rijden.Anderen boeken een verblijf en trappen lodge-to-lodge.

Toch ben ik in de eetzaal van Medawisla in de minderheid.Skiërs vullen de tafels.Bij een lamsrack en glazen wijn vertellen ze over de avonturen van de dag en kletsen opgewonden over de naderende sneeuwstorm die naar verwachting nog een halve meter zal vallen.Normaal zou ik hun enthousiasme delen, maar voor deze reis had ik herhaaldelijk te horen gekregen dat goede fietsomstandigheden slechte ski-omstandigheden zijn en vice versa.Dus als de lodgemanager de voorspelling bijwerkt naar 1 tot 2 inch en de skiërs collectief kreunen, glip ik weg van de tafel en stuur ik een e-mail naar daSilva.Hij reageert meteen: "Wanneer zouden we anders zo blij zijn met slechte sneeuw?"

Vanuit Medawisla kunnen zowel fietsers als skiërs tussen een rij hutten door naar Lakeside Trail.Vanaf daar kies je je eigen avontuur.Ga naar links om de bevroren uitgestrektheid van Second Roach Pond te verkennen.Blijf recht op de wind langs de zuidelijke oever van de vijver.Of sla rechtsaf en ga de heuvels en bergen in, waarachter je toegang hebt tot de andere lodges van AMC, Little Lyford en Gorman Chairback.Als daSilva de volgende ochtend in Medawisla aankomt, bekijken we snel de kaart en kiezen voor de derde optie.

We gaan naar het oosten, weg van de lodge en tussen de hutten door.Het is een vreemde gewaarwording, rijden op een dikke fiets.De grote banden, nauwelijks opgepompt, stuiteren zachtjes terwijl ik trap, waardoor de hobbels in het pad worden gladgestreken.Hoe zachter de sneeuw, hoe lager de gewenste luchtdruk, dus ik rijd op ongeveer 5 pond per vierkante inch (psi).Ter vergelijking: ik pomp mijn racefietsbanden tot 120 psi en voel elke kiezelsteen en scheur in de stoep.

DaSilva en ik rijden zij aan zij en kletsen over onze fietsachtergronden.In het begin is het gemakkelijk in de omgang, met het pad dat langzaam stijgt en daalt.Dan bereiken we onze afslag naar Shaw Mountain Cutoff en slaan we rechtsaf de heuvels in.Het pad begint te stijgen.Al snel begin ik een doffe, verontrustende brandwond in mijn quadriceps te voelen.Deze rit staat op het punt zwaar te worden.

Ik stop om op adem te komen, en daSilva laat zo vriendelijk wat lucht uit mijn banden lopen zodat ze niet zo ver wegzakken in de sneeuw.We trappen verder, daSilva is nu het meest aan het praten.Hij vertelt me ​​over zijn dagen in het wegracen, toen hij bij een crash zijn voortanden eruit sloeg.De snelle razernij van wielrennen lijkt een ver familielid van onze huidige activiteit.Ik trap woedend maar beweeg ongeveer 5 mijl per uur.

Terug in de lodge had Shaw Mountain eruitgezien als een vingerafdruk op de kaart, met topografische slierten strak geclusterd rond de twee toppen van de top (2.499 en 2.641 voet).We slaan linksaf bij de volgende splitsing en Skyline Trail begint de noordelijke schouder van de berg te doorkruisen.Ik moet stoppen om weer op adem te komen.Het herwinnen van mijn momentum is echter geen koud kunstje.Ik pomp de pedalen als een bezetene en wankel naar voren als een klein kind op een tweewieler, voor het eerst weg van de stabiliserende hand van een ouder.

Het patroon herhaalt zich keer op keer.DaSilva is nu een donkere stip in de verte.Uiteindelijk geef ik het op en loop de fiets de steilste stukken op.Ik put troost uit de gedachte dat het is als backcountry skiën: ik verdien gewoon mijn beurten.Die 600 voet hoogtewinst over de laatste mijl?Al dit werk zal zijn vruchten afwerpen als ik weer naar beneden kan vliegen.Maar eerst willen we de top bereiken.DaSilva wacht tot ik ben ingehaald en spoort me aan om weer in het zadel te stappen.

Na 4 mijl rijden, laten we onze fietsen vallen en wandelen we de laatste kwart mijl naar de top.Dan is het tijd om af te dalen.DaSilva neemt de meer directe route en schiet over een smalle strook enkelspoor.Ik keer terug op het bredere skiparcours dat we zojuist hadden beklommen en geniet van de wind in mijn gezicht terwijl ik vaart maak.Ik hoor een kreet door de bomen gaan - "WOOOO-HOOOOOO!" - gevolgd door gierende remmen.Ik ben blij dat ik het technische rijden aan daSilva heb overgelaten.Ik grijp mijn stuur vast en rommel het pad af, terwijl ik op de remmen trap om elke bocht in te vliegen.Het is moeiteloos en opwindend.

Ik ben net weer begonnen met trappen als daSilva het pad omhoog slingert om me te ontmoeten.Hij is enthousiast."Wat ik net deed, was de beste sneeuwvette fietsroute die ik ooit heb gevolgd!"hij zegt."Glad, snel, een beetje glad: het had alle componenten."

Met zijn enthousiasme en de kick van mijn eigen afdaling is de dijverbrandende klim vergeten.Adrenaline pompend gaan we terug naar de lodge voor een warme maaltijd.

***

Fietsers en skiërs die paden delen, zou nog niet zo lang geleden absurd hebben geleken.Pas in de jaren tachtig pasten sommige ondernemende motorrijders hun ritten achteraf aan voor sneeuw- en zanderige omstandigheden.Net zoals het eerste snowboard werd gemaakt door twee ski's aan elkaar te bevestigen, lassen deze knutselaars traditionele wielen tot dubbele wielbreedte.Door het bekende aan te passen, creëerden ze een nieuwe versie van de sport.

Fatbiking ontstond ongeveer tien jaar geleden uit de doe-het-zelf-menigte om een ​​mainstream publiek te vinden.In 2005 introduceerde Surly, een in Minnesota gevestigde fabrikant, de eerste fatbike voor consumenten, de felpaarse Pugsley.De verkoop explodeerde binnen een paar jaar.Quality Bicycle Parts, eigenaar van Surly en een andere fabrikant, Salsa, zag in 2010 een groei van 187 procent, gevolgd door een groei van 246 procent in 2011. Grote fabrikanten, zoals Trek en Specialized, begonnen hun eigen modellen te maken en volgensFietsdealer en branchenieuws, is de verkoop van dikke fietsen in één jaar tijd met 44 procent gestegen tot bijna 37.000 fietsen in 2014.

De verkoop is sindsdien afgevlakt, maar met tienduizenden dikke fietsen die nu in gebruik zijn, zijn ze niet meer zo nieuw.Fietsers rijden er het hele jaar door mee, op elk terrein - niet alleen op zand en sneeuw, maar ook op traditionele mountainbikeroutes en op wegen bij slecht weer.Je kunt er een kopen bij Wal-Mart voor $ 219 of $ 7.000 laten vallen op een eersteklas Specialized die bijna volledig van koolstof is gemaakt.

***

Terug in de warmte van de lodge slurp ik twee kommen tomatensoep naar binnen en achtervolg die met genoeg tosti's om de tel kwijt te raken.Ik ben helemaal uitgeput.Maar de paden lonken en al snel springen we weer in het zadel.

Deze keer slaan we linksaf Lakeside Trail af en gaan richting Second Roach Pond.DaSilva maakt een wheelie en probeert op één band te trappen.Als hij zijn evenwicht verliest en op zijn rug valt, brult hij van het lachen, terwijl hij nog steeds op de fiets trapt die hij nu boven hem in de lucht houdt.

Al snel schieten we een heuvel af en de bevroren vijver op, waar een trimmer een pad heeft aangelegd naar de overkant.DaSilva ziet een cluster van rotsblokken uit het ijs komen en versnelt.Hij trapt naar de dichtstbijzijnde rots en gebruikt die als oprit en schiet de lucht in.Hij wijkt uit om van de volgende en de volgende te springen totdat hij ze allemaal heeft geprobeerd.

Als we uiteindelijk op weg gaan naar de noordelijke oever, negeren we het pad volledig, we slingeren tussen door de wind ontblote ijsplekken en schieten door sneeuwverstuivingen.We rijden evenwijdig aan een schiereiland tot daSilva een opening ziet.Hij ploegt door een sneeuwbank en op een draad van opeengepakte enkelbaans die naar de bomen leidt.Eenmaal van het wijd open ijs moeten we ons concentreren op het rijden in een rechte lijn.Diep poeder dreigt ons als drijfzand te verslinden als we een paar centimeter naar rechts of links buigen.We duiken onder laaghangende takken door, schakelen terug naar gemakkelijkere versnellingen en rollen over rotsen en wortels die uit de sneeuw steken.

Dit is het.Dit is het plezier van fatbiken.Cruisen over het ijs en dan omhoog rollen het bos in.Het is de fiets van mijn kinderdromen: een tweewielige monstertruck die bijna alles op zijn pad kan omrollen.Denk maar twee keer na voordat je een berg probeert te beklimmen.

MEER INFORMATIE: GEEN DRUK

Het rijden en onderhoud van fatbikes is vergelijkbaar met dat van traditionele mountainbikes, met twee zeer opvallende uitzonderingen: die gigantische banden, die een lagere luchtdruk nodig hebben dan normaal.Dan Meyer, een stafschrijver vooravontuurlijke fietser,rijdt het hele jaar door op zijn dikke fiets op paden in de buurt van Missoula, Mont., en biedt de volgende richtlijnen voor opblazen en leeglopen:

Bestrating: 8 tot 10 pond per vierkante inch (psi)
Verpakt vuil: 5 tot 8 psi
Sneeuw en zand: 2 tot 3 psi

Sneeuwcondities variëren sterk, afhankelijk van de temperatuur en de verzorging, en het kan zijn dat u zich tijdens de vlucht moet aanpassen.Wees echter voorzichtig bij het naderen van de hoge en lage uiteinden van Meyer's schaal.Hoe lager uw druk, hoe groter het risico dat u de velgen beschadigt als u iets hards raakt.Aan de andere kant van het bereik oefent een hogere druk in die grote banden een enorme kracht uit op de velgen, wat schade kan veroorzaken.

Geen enkele aanpassing kan sommige paden beschermen tegen uw banden."Als je op een multifunctioneel pad zit, het warm is en de omstandigheden zacht zijn, ga je wat schade aanrichten", zegt Meyer."Als je merkt dat je wegzakt in de sneeuw en vecht voor tractie, is het waarschijnlijk te warm om te rijden."

Bron:outdoors.org

Opvouwbare scootmobiel