ΠΩΣ ΝΑ ΧΟΝΤΕΣ ΠΟΔΗΛΑΤΟ: ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΦΟΡΑ (ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ, ΟΧΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ!)

Ο συγγραφέας κοιτάζει επίμονα (αυτά τα ελαστικά!) και παίρνει συμβουλές για το πώς να παχαίνεις ποδήλατο το χειμώνα, βαθιά στο Maine Woods.

Τα παχιά ποδήλατα τραβούν την προσοχή.Ξεγελάστηκαν με βολβώδη ελαστικά πλάτους 3, 4, ακόμη και 5 ιντσών, είναι περισσότερο αμμόλοφους παρά ποδήλατα βουνού.Και ενώ αυτά τα ελαστικά επιτρέπουν στους ποδηλάτες να κυλήσουν σχεδόν σε οποιοδήποτε έδαφος, προκαλούν επίσης σχόλια από περαστικούς.Που σημαίνει ότι είμαι περισσότερο από λίγο συνειδητός καθώς προσαρμόζω το κάθισμα στο νοικιασμένο Trek Farley (πλάτος ελαστικού: 4,5 ίντσες) στο χώρο στάθμευσης του AMCMedawisla Lodge & Cabinsστο Maine Woods.Συσσωρευμένα σε χειμερινά στρώματα και βαριές μπότες χιονιού, βλέπω μια αξιοπρεπή πιθανότητα αμηχανίας στα 50 παγωμένα πόδια ανάμεσα σε εμένα και την κεφαλή του μονοπατιού.

«Αυτά είναι τα μεγαλύτερα ελαστικά όλων των εποχών!»αναφωνεί μια γυναίκα καθώς με χτυπάει με μπότες για σκι αντοχής.Ένας άλλος σκιέρ περπατά για μια πιο προσεκτική ματιά και λέει ότι μόλις δοκίμασε το λίπος ποδήλατο για πρώτη φορά την περασμένη εβδομάδα.

Σετ καθίσματος και κράνος δεμένο, δεν μπορώ να καθυστερήσω άλλο.Κουνώ ένα πόδι πάνω από το ποδήλατο, βάζω στη σέλα και αρχίζω να κυλάω.Υπάρχει αλήθεια στο κλισέ ότι δεν ξεχνάς ποτέ πώς να οδηγείς ένα ποδήλατο, αλλά αυτό αγνοεί το γεγονός ότι κάθε ποδήλατο έχει διαφορετική αίσθηση.Αυτό το χοντρό ποδήλατο δεν είναι τόσο ευκίνητο όσο το δικό μου ποδήλατο δρόμου.Δεν θα χαράξω καμία σφιχτή στροφή σε αυτό το ντεπόζιτο, αλλά βουίζει στην παγωμένη παρτίδα χωρίς να γλιστρήσει.Κάνω πετάλι στο μονοπάτι και ανεβάζω αργά ταχύτητα.Ένας σκιέρ σταματάει για να με δει να περνάω.«Γεια, αυτό φαίνεται διασκεδαστικό!»αυτή λέει.Ναί.Ναι είναι.

***

Μια εξήγηση για την εκρηκτική ανάπτυξη της ποδηλασίας με λάστιχα με λίπος είναι ότι αυτές οι γελοιογραφικές βόλτες με τροχούς καλύπτουν την ανάγκη για μανιώδεις ποδηλάτες.Έχω ακούσει περισσότερους από μερικούς αναβάτες να αναφέρονται στη «φαρέτρα» των ποδηλάτων τους, σαν να είναι τοξότες οπλισμένοι με μια σειρά από βέλη, το καθένα ζυγισμένο και φτερωτό για συγκεκριμένες συνθήκες.Ένα ποδήλατο δρόμου για πεζοδρόμιο, ένα ποδήλατο βουνού για μονοπάτια, ένα μονοτάχυτο για την πόλη.Ποδήλατα για ψώνια, περιηγήσεις, χαλίκι και κρουαζιέρες.Ένας εμμονικός ποδηλάτης θα μπορούσε να έχει μια συγκεκριμένη βόλτα για κάθε εποχή, επιφάνεια και χρήση.Αλλά μέχρι να στρωθεί το πρώτο ποδήλατο με λάστιχο, δεν υπήρχε επιλογή ειδικά σχεδιασμένη για χιόνι ή άμμο.

Μια άλλη εξήγηση για τη δημοτικότητα των παχιών ποδηλάτων;Είναι απλά διασκεδαστικό να οδηγείςόποιοςεπιφάνεια.

Είμαι κάτοχος δύο μοτοσυκλετών: ένα ποδήλατο δρόμου και ένα ποδήλατο μετακίνησης.Στην πρώτη μεγάλη χιονόπτωση, μπαίνουν σε ένα ράφι στη βεράντα και κρέμονται, αγνοημένοι, για μήνες.Έτσι, όταν είχα την ευκαιρία να περάσω ένα Σαββατοκύριακο του Φεβρουαρίου κάνοντας ιππασία στο Maine Woods, έβγαλα το ποδηλατικό μου κολάν από το πίσω μέρος ενός συρταριού, ετοίμασα τις βαλίτσες μου και κάλεσα τον Erik daSilva, τον συντονιστή του εκπαιδευτικού προγράμματος για τοBicycle Coalition of Maine.Το γραφείο της AMC στο Maine Woods μιλούσε με τον daSilva για να κάνει κάποια προγράμματα εκπαίδευσης και ασφάλειας για το ποδήλατο για το προσωπικό του καταλύματος και η επίσκεψή μου ήταν η τέλεια δικαιολογία για να φύγει από το σπίτι του στο Orono του Maine, για μια μέρα χειμερινής ιππασίας.

Η φαρέτρα του DaSilva χωρά εννέα ποδήλατα, συμπεριλαμβανομένου ενός ρετρό τριών ταχυτήτων, ενός ξαπλωμένου και ενός διπλού.Όταν ταξιδεύει με λεωφορείο, ο daSilva συχνά στοιβάζει ένα ποδήλατο στο χώρο αποσκευών, ώστε να μπορεί να κάνει πετάλι στον τελικό προορισμό του από τον τερματικό σταθμό.«Μια από τις πεποιθήσεις μου είναι ότι όποια ευκαιρία μας δοθεί να βγούμε από το αυτοκίνητο και να μπούμε σε ένα ποδήλατο, θα την αδράξω», λέει στο τηλέφωνο.Για αυτόν, η ποδηλασία δεν είναι απλώς μια καθημερινή δουλειά.

Παρόλο που ο daSilva έκανε ποδήλατο όλη του τη ζωή, το χοντρό ποδήλατό του απέσυρε γρήγορα τις άλλες βόλτες του αφού το αγόρασε πριν από πέντε χρόνια.«Δεν ήταν μόνο η πιο αξιόπιστη μοτοσυκλέτα μου, αλλά και η μοτοσυκλέτα με την οποία έχω κερδίσει τα περισσότερα χρήματα», λέει.Το χρησιμοποιεί για να μεταφέρει εξοπλισμό κατασκήνωσης μέσα από απομακρυσμένο δάσος για μέρες κάθε φορά.κάνει κρουαζιέρες γύρω από τα τοπικά μονοπάτια ποδηλασίας βουνού.και, φυσικά, το καβαλάει όλο τον χειμώνα.Περιγράφει μια πρόσφατη διαδρομή που διέσχισε πολλά πάρκα και γειτονιές, περνώντας από τα σπίτια φίλων στην πορεία.Η εικόνα στο κεφάλι μου δεν είναι των μεγάλων σε μια βόλτα μεγάλων αποστάσεων, αλλά της αγέλης των παιδιώνStranger Things, σκίζουν τη μικρή τους πόλη, απολαμβάνουν την ανεξαρτησία που τους δίνεται από το ποδήλατο.

***

Γη του AMC στο Maine Woods—75.000 στρέμματα, τρεις ξενώνες, 140 μίλια μονοπατιού, όλα εντός της πολιτείαςWilderness 100 μιλίωνο διάδρομος διατήρησης — υπήρξε ένας κορυφαίος προορισμός για πεζοπορία, κωπηλασία, ψάρεμα με αεροπλάνο και σκι αντοχής για περισσότερο από μια δεκαετία.Αλλά οι ποδηλάτες ανακάλυψαν τις χαρές της περιοχής πιο πρόσφατα, όταν η AMC άνοιξε 80 μίλια μονοπατιών μονοπατιών βουνού στο Trout Mountain, περίπου 3 μίλια νοτιοανατολικά από το νεότερο καταφύγιό της, το Medawisla.Προσθέστε το στα 90 μίλια περιποιημένων μονοπατιών σκι της AMC και θα δημιουργήσετε ένα από τα μεγαλύτερα δίκτυα στο Μέιν ανοιχτό για χειμερινή ποδηλασία.Κάποιο ταξίδι εδώ για μια μέρα ιππασίας.Άλλοι κάνουν κράτηση για διαμονή και κάνουν πετάλι από καταφύγιο σε κατάλυμα.

Ακόμα κι έτσι, στην τραπεζαρία στο Medawisla, είμαι λιγότερος.Οι σκιέρ γεμίζουν τα τραπέζια.Πάνω από ένα ράφι με αρνί και ποτήρια κρασί, αφηγούνται τις περιπέτειες της ημέρας και κουβεντιάζουν ενθουσιασμένοι για την επικείμενη χιονοθύελλα που προβλέπεται να πέσει ακόμα ένα μισό πόδι.Συνήθως θα μοιραζόμουν τον ενθουσιασμό τους, αλλά πριν από αυτό το ταξίδι, μου είχαν πει επανειλημμένα ότι οι καλές συνθήκες ποδηλασίας είναι κακές συνθήκες σκι και το αντίστροφο.Έτσι, όταν ο διευθυντής του καταφυγίου ενημερώνει την πρόβλεψη σε 1 έως 2 ίντσες και οι σκιέρ φωνάζουν συλλογικά, ξεφεύγω από το τραπέζι και στέλνω ένα e-mail στο daSilva.Εκείνος απαντά αμέσως: «Πότε αλλιώς θα ήμασταν τόσο χαρούμενοι για το κακό χιόνι;»

Από το Medawisla, ποδηλάτες και σκιέρ μπορούν να περάσουν ανάμεσα σε μια σειρά από καμπίνες στο Lakeside Trail.Από εκεί, επιλέξτε τη δική σας περιπέτεια.Πηγαίνετε αριστερά για να εξερευνήσετε την παγωμένη έκταση του Second Roach Pond.Μείνετε κατευθείαν στον αέρα κατά μήκος της νότιας ακτής της λίμνης.Ή στρίψτε δεξιά και κατευθυνθείτε στους λόφους και τα βουνά, πέρα ​​από τα οποία μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση στα άλλα καταφύγια του AMC, το Little Lyford και το Gorman Chairback.Όταν το daSilva φτάσει στο Medawisla το επόμενο πρωί, ρίχνουμε μια γρήγορη ματιά στον χάρτη και επιλέγουμε την τρίτη επιλογή.

Κατευθυνόμαστε ανατολικά, μακριά από το καταφύγιο και ανάμεσα στις καμπίνες.Είναι μια περίεργη αίσθηση, να οδηγείς ένα χοντρό ποδήλατο.Τα μεγάλα ελαστικά, ελάχιστα φουσκωμένα, αναπηδούν απαλά καθώς κάνω πετάλι, εξομαλύνοντας τα χτυπήματα στο ίχνος.Όσο πιο μαλακό είναι το χιόνι, τόσο χαμηλότερη είναι η επιθυμητή πίεση αέρα, επομένως οδηγώ με περίπου 5 λίβρες ανά τετραγωνική ίντσα (psi).Συγκριτικά, αντλώ τα ελαστικά του ποδηλάτου δρόμου μέχρι 120 psi και μπορώ να νιώσω κάθε βότσαλο και ρωγμή στο πεζοδρόμιο.

Η DaSilva και εγώ οδηγούμε δίπλα-δίπλα, συζητώντας για το ποδηλατικό μας υπόβαθρο.Είναι εύκολο να πας στην αρχή, με το μονοπάτι να ανεβαίνει και να κατεβαίνει απαλά.Στη συνέχεια φτάνουμε στη σειρά μας στο Shaw Mountain Cutoff και στρίβουμε δεξιά στους λόφους.Το μονοπάτι αρχίζει να ανεβαίνει.Σύντομα αρχίζω να νιώθω ένα θαμπό, ανησυχητικό κάψιμο στους τετρακέφαλους μου.Αυτή η διαδρομή πρόκειται να γίνει δύσκολη.

Σταματάω για να πάρω την ανάσα μου και η daSilva αφήνει ευγενικά λίγο αέρα από τα ελαστικά μου για να μην βυθιστούν τόσο μακριά στο χιόνι.Κάνουμε πετάλι, ο νταΣίλβα μιλάει περισσότερο τώρα.Μου λέει για τις μέρες του στους αγώνες δρόμου, όταν έσπασε τα μπροστινά του δόντια σε ένα τρακάρισμα.Ο γρήγορος παροξυσμός της ποδηλασίας δρόμου μοιάζει μακρινός σε σχέση με την τρέχουσα δραστηριότητά μας.Κάνω πετάλι με μανία αλλά κινούμαι περίπου 5 μίλια την ώρα.

Πίσω στο καταφύγιο, το βουνό Shaw έμοιαζε με δακτυλικό αποτύπωμα στον χάρτη, με τοπογραφικούς στρόβιλους σφιχτά συγκεντρωμένους γύρω από τις δίδυμες κορυφές της κορυφής (2.499 και 2.641 πόδια).Στρίβουμε αριστερά στην επόμενη διχάλα, και το Skyline Trail αρχίζει να διασχίζει τον βόρειο ώμο του βουνού.Πρέπει να σταματήσω για να πάρω ξανά ανάσα.Ωστόσο, η ανάκτηση της ορμής μου δεν είναι αύρα.Τραβάω τα πετάλια με μανία και ταλαντεύομαι προς τα εμπρός σαν μικρό παιδί σε δίτροχο, απομακρυνόμενος από το σταθεροποιητικό χέρι ενός γονιού για πρώτη φορά.

Το μοτίβο επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.Το DaSilva είναι τώρα μια σκοτεινή κουκκίδα στο βάθος.Τελικά τα παρατάω και περπατάω με το ποδήλατο μέχρι τα πιο απότομα τμήματα.Παρηγορούμαι στη σκέψη ότι είναι σαν το backcountry σκι: απλώς κερδίζω τις στροφές μου.Αυτά τα 600 πόδια υψομετρικής αύξησης κατά το τελευταίο μίλι;Όλη αυτή η δουλειά θα αποδώσει όταν πετάξω πίσω.Αλλά πρώτα θέλουμε να αγγίξουμε τη σύνοδο κορυφής.Ο ΝταΣίλβα με περιμένει να προλάβω και με προτρέπει να επιστρέψω στη σέλα.

Μετά από 4 μίλια ιππασίας, αφήνουμε τα ποδήλατά μας και πεζοπορούμε το τελευταίο τέταρτο του μιλίου μέχρι την κορυφή.Τότε είναι η ώρα να κατέβεις.Ο DaSilva ακολουθεί την πιο άμεση διαδρομή, καταρρίπτοντας μια στενή λωρίδα single-track.Επιστρέφω στο ευρύτερο μονοπάτι του σκι που μόλις είχαμε ανέβει και απολαμβάνω τον αέρα στο πρόσωπό μου καθώς ανεβάζω ταχύτητα.Ακούω μια κραυγή να περνάει μέσα από τα δέντρα—«ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ,,, ακολουθούμενη από φρένα.Χαίρομαι που άφησα την τεχνική οδήγηση στον daSilva.Πιάνω το τιμόνι μου και τρέχω στο μονοπάτι, πατώντας τα φρένα στην ουρά ψαριού σε κάθε στροφή.Είναι αβίαστο και συναρπαστικό.

Μόλις άρχισα να κάνω πετάλι ξανά όταν ο νταΣίλβα ξεσηκώνει το μονοπάτι για να με συναντήσει.Χαζεύει.«Αυτό που μόλις έκανα ήταν το καλύτερο μονοπάτι για χιόνι με ποδήλατο που έχω πάει ποτέ!»αυτος λεει.Ομαλό, γρήγορο, λίγο γλιστερό: Είχε όλα τα εξαρτήματα.

Με τον ενθουσιασμό του και τη βιασύνη της δικής μου καταγωγής, η ανάβαση που καίει τους μηρούς ξεχνιέται.Η αδρεναλίνη ανεβαίνει, επιστρέφουμε στο καταφύγιο για ένα ζεστό γεύμα.

***

Οι ποδηλάτες και οι σκιέρ που μοιράζονται μονοπάτια θα φαινόταν παράλογο πριν από λίγο καιρό.Μόλις τη δεκαετία του 1980, ορισμένοι επιχειρηματίες ποδηλάτες έφτιαξαν εκ των υστέρων τις βόλτες τους για συνθήκες χιονιού και άμμου.Ακριβώς όπως το πρώτο snowboard φτιάχτηκε με τη στερέωση δύο σκι μεταξύ τους, αυτοί οι τεχνίτες συγκόλλησαν τους παραδοσιακούς τροχούς σε διπλό πλάτος τροχού.Προσαρμόζοντας τα γνωστά, δημιούργησαν μια νέα έκδοση του αθλήματος.

Το λίπος ποδήλατο προέκυψε από το πλήθος που έκανες μόνος σου για να βρει ένα κοινό κοινό πριν από περίπου μια δεκαετία.Το 2005 ο Surly, ένας κατασκευαστής με έδρα τη Μινεσότα, παρουσίασε το πρώτο ποδήλατο λίπους για καταναλωτές, το έντονο μωβ Pugsley.Οι πωλήσεις εκτοξεύτηκαν μέσα σε λίγα χρόνια.Η Quality Bicycle Parts, στην οποία ανήκει η Surly και ένας άλλος κατασκευαστής, η Salsa, σημείωσαν ανάπτυξη 187 τοις εκατό το 2010 ακολουθούμενη από 246 τοις εκατό αύξηση το 2011. Μεγάλοι κατασκευαστές, όπως η Trek και η Specialized, άρχισαν να κατασκευάζουν τα δικά τους μοντέλα και, σύμφωνα μεΕιδήσεις λιανικής και βιομηχανίας ποδηλάτων, οι πωλήσεις παχιών ποδηλάτων εκτινάχθηκαν κατά 44 τοις εκατό σε ένα μόνο έτος, σε σχεδόν 37.000 ποδήλατα, το 2014.

Οι πωλήσεις έκτοτε έχουν μειωθεί, αλλά με δεκάδες χιλιάδες χοντρά ποδήλατα που χρησιμοποιούνται τώρα, δεν είναι πλέον τόσο πρωτότυπα.Οι ποδηλάτες τα οδηγούν όλο το χρόνο, σε όλα τα εδάφη—όχι μόνο σε άμμο και χιόνι, αλλά και σε παραδοσιακά μονοπάτια για ποδηλασία βουνού και σε δρόμους με κακές καιρικές συνθήκες.Μπορείτε να αγοράσετε ένα από τη Wal-Mart για 219 $ ή να ρίξετε 7.000 $ σε ένα κορυφαίο Specialized κατασκευασμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου από άνθρακα.

***

Πίσω στη ζεστασιά του καταφυγίου, ρίχνω δύο μπολ με σούπα ντομάτας και το κυνηγάω με αρκετά σάντουιτς με ψητό τυρί για να χάσω το μέτρημα.Είμαι εντελώς εξαντλημένη.Αλλά τα μονοπάτια μας μιλούν και σύντομα θα ξαναπηδάμε στη σέλα.

Αυτή τη φορά στρίβουμε αριστερά από το Lakeside Trail και κατευθυνόμαστε προς το Second Roach Pond.Η DaSilva σκάει ένα τροχό και προσπαθεί να κάνει πετάλι σε ένα ελαστικό.Όταν χάνει την ισορροπία του και γυρίζει στην πλάτη του, ουρλιάζει από τα γέλια, συνεχίζοντας να κάνει πετάλι με το ποδήλατο που κρατά τώρα στον αέρα από πάνω του.

Σύντομα κατεβαίνουμε έναν λόφο και πάνω στην παγωμένη λιμνούλα, όπου ένας καλλωπιστής έχει χαράξει ένα μονοπάτι προς την απέναντι ακτή.Ο DaSilva εντοπίζει ένα σύμπλεγμα ογκόλιθων που αναδύονται από τον πάγο και επιταχύνει.Κάνει πετάλι προς τον πλησιέστερο βράχο και, χρησιμοποιώντας τον ως ράμπα, εκτοξεύεται στον αέρα.Στρίβει για να πηδήξει από το επόμενο και το επόμενο μέχρι να τα δοκιμάσει όλα.

Όταν τελικά ξεκινήσαμε για τη βόρεια ακτή, αγνοούμε τελείως το μονοπάτι, υφαίνοντας ανάμεσα σε κομμάτια πάγου χωρίς αέρα και ανατινάζοντας τα χιόνια.Οδηγούμε παράλληλα σε μια χερσόνησο μέχρι ο daSilva να εντοπίσει ένα άνοιγμα.Οργώνει μέσα από μια τράπεζα χιονιού και πάνω σε ένα νήμα γεμάτη μονοπάτια που οδηγεί στα δέντρα.Μόλις βγούμε από τον ορθάνοιχτο πάγο, πρέπει να επικεντρωθούμε στην οδήγηση σε ευθεία γραμμή.Η βαθιά σκόνη απειλεί να μας καταβροχθίσει σαν κινούμενη άμμος αν στρίψουμε μερικές ίντσες δεξιά ή αριστερά.Κάνουμε την πάπια κάτω από κλαδιά που κρέμονται χαμηλά, κατεβάζουμε ταχύτητα σε ευκολότερες ταχύτητες και κυλάμε πάνω από βράχους και ρίζες που βγαίνουν από το χιόνι.

Αυτό είναι.Αυτή είναι η χαρά της ποδηλασίας με λίπος.Περπατώντας στον πάγο και μετά κυλώντας στο δάσος.Είναι το ποδήλατο των παιδικών μου ονείρων: ένα δίτροχο φορτηγό-τέρας που μπορεί να κυλήσει σχεδόν τα πάντα στο πέρασμά του.Απλά σκεφτείτε δύο φορές πριν προσπαθήσετε να ανεβείτε σε ένα βουνό.

ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: ΟΧΙ ΠΙΕΣΗ

Η οδήγηση και η συντήρηση με λίπος ποδήλατο είναι παρόμοια με αυτή των παραδοσιακών ποδηλάτων βουνού, με δύο πολύ εξαιρετικές εξαιρέσεις: αυτά τα γιγάντια ελαστικά, που απαιτούν χαμηλότερη από το συνηθισμένο πίεση αέρα.Dan Meyer, συγγραφέας προσωπικού γιαΠοδηλάτης περιπέτειας,κάνει το χοντρό ποδήλατό του όλο το χρόνο σε μονοπάτια κοντά στη Missoula, Mont., και προσφέρει τις ακόλουθες οδηγίες για το φούσκωμα και το ξεφούσκωμα:

Πεζοδρόμιο: 8 έως 10 λίβρες ανά τετραγωνική ίντσα (psi)
Συσκευασμένη βρωμιά: 5 έως 8 psi
Χιόνι και άμμος: 2 έως 3 psi

Οι συνθήκες χιονιού ποικίλλουν πολύ, ανάλογα με τη θερμοκρασία και την περιποίηση, και μπορεί να χρειαστεί να προσαρμοστείτε εν κινήσει.Ωστόσο, να είστε προσεκτικοί όταν πλησιάζετε τα ψηλά και τα χαμηλά άκρα της κλίμακας του Meyer.Όσο χαμηλότερη είναι η πίεσή σας, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος να καταστρέψετε τις ζάντες εάν χτυπήσετε κάτι δυνατά.Στο άλλο άκρο της σειράς, η υψηλότερη πίεση σε αυτά τα μεγάλα ελαστικά ασκεί τεράστια δύναμη στις ζάντες, η οποία μπορεί να προκαλέσει ζημιά.

Καμία ρύθμιση δεν μπορεί να προστατεύσει ορισμένα μονοπάτια από τα ελαστικά σας.«Αν βρίσκεστε σε μονοπάτι πολλαπλών χρήσεων, έχει ζέστη και οι συνθήκες είναι ήπιες, θα προκαλέσετε κάποια ζημιά», λέει ο Meyer.«Αν βυθιστείτε στο χιόνι και παλεύετε για πρόσφυση, είναι πιθανώς πολύ ζεστό για να οδηγήσετε».

Πηγή:outdoors.org

Αναδιπλούμενο σκούτερ κινητικότητας